Uit de lucht gevallen deel 2

Hij zei “Mag ik je er op wijzen dat jij degene bent die begonnen is met mij te kussen?
Verontschuldig je niet, ik vond het heel erg prettig. Ik ben een man met een gezonde trek, weet je!”
“Ga naar huis!”
“Nee, je zou me je boekhouding laten zien, weet je nog? Ik moet weten hoeveel je maandelijks nodig hebt.”
Ze was blij dat het onderwerp veranderde en liet zich op haar bureaustoel ploffen en trok een la open en gooide een grote envelop op het bureau. “Asjeblieft.”

Hij trok zijn wenkbrauwen op en zei “Wat is dit?”
“Mijn boekhouding.”
Hij schudde de envelop leeg op het bureau. “Dit lijkt nergens op. Wat nou als je controle krijgt? Met de belastingdienst kan je geen grapjes maken, weet je. Volgende week kom ik een simpel boekhoudprogramma op je computer installeren. Samen achter je PC zal ik je inwerken. Als je weigert staat je opvanghuis een financiele ramp te wachten, dat is wel het laatste dat je kan gebruiken!”

“Hoe doe je het toch?”
“Wat bedoel je?” vroeg hij.
Alles dat er gebeurt zo te draaien dat het precies zo gaat als het jou in je straatje past.”
“Ons straatje, lieve Renee, en ik zou het erg op prijs stellen als je er aan meewerkte deze beginnende romance een kansje te geven. Welterusten, liefje.”
Nadat hij vertrokken was bleef ze nog lang naar de deur staren. Meewerken? Het drong tot haar door dat hij daar helemaal geen hulp bij nodig had, de enige die daar hulp bij nodig had was zijzelf…
Maar ze had met zichzelf overlegd, al heel lang geleden, geen avontuurtjes, geen kortstondige romances, geen relaties meer, hoe aantrekkelijk het ook leek.

 

 
De volgende avond had ze een uitnodiging voor de rotaryclub waar ze een uiteenzetting zou doen over haar opvanghuis. Nina, haar assistente  en haar man Bob, die op vrijwillige basis de juridische zaken als het opsporen van mannen die hun alimentatieplicht niet nakomen, zouden ook aanwezig zijn. Bob en Nina kwamen haar op de afgesproken tijd met hun auto ophalen en samen reden ze naar het restaurant van een van de leden waar de bijeenkomst gehouden zou worden.

Toen ze bij het restaurant aankwamen parkeerde Bob zijn auto en liepen ze naar binnen.
Bob en Nina bleven even wat achter om met mensen te praten en Renee wilde op een stoel gaan zitten maar hoorde een wel hel erg bekende stem in haar oor die mompelde “Daar wil je toch niet gaan zitten? Ik heb de stoel naast mij voor je vrijgehouden.”
Ze sprong op, niet omdat ze schrok maar vanwege de elektriciteit die zijn aanwezigheid in de lucht bracht. Ze zei luidop ”Derek! Wat doe jij hier?!”

“Nou, simpel, ik heb je toch uitgelegd dat het lot ons steeds samen brengt!”
“Kletskoek, ik geloof niet in het lot of wat dan ook, en wie heeft je verteld dat ik vanavond hier zou zijn?”
‚ÄúNiemand, maar ik zag de ledenlijst op het internet en zag jouw naam. En omdat ik erelid ben, kwam ik ook maar. Mooie jurk heb je aan, die van gister was mooier maar deze is zakelijker. Zijn neus verdween in haar haren en hals en hij zei “En je ruikt heerlijk!‚Äù en hij kneep haar liefdevol in haar arm.
Er ging een lichte rilling van vreugde door haar heen. Ze voelde zich verrukkelijk warm en vrouwelijk, aantrekkelijk en sexy in zijn aanwezigheid.
“Dank je wel, maar ik heb een vriendin beloofd bij haar te zitten. Straks kom ik bij jou zitten, Okee?
Ze liep weg en hij keek haar na. Ze was verleidelijk, opwindend, en van hem.
Alleen wist ze dat nog niet.

 

 

 
De volgende avond, toen Renee met de vijfde volle wasmand de trap op liep zei Nina “Geef mij die mand eens, jij hebt vandaag al genoeg gedaan, ga naar je kamer en rust even uit.”
Dat behoefde Nina geen twee keer te zeggen en Renee strompelde de zoldertrap op en liet zich op haar bed ploffen. Ze schudde haar kussen op en lag achterover, en dommelde al heel snel weg.
Ze droomde dat een warme hand haar arm streelde. Ze droomde dat er een pad van warme kusjes van het zo gevoelige plekje achter haar oor tot aan de welving van haar borsten gegeven werden. Ze vleide zich er tegenaan en genoot. Ze droomde dat sterke armen haar omhelsden en dat ze een bekende mannelijke geur in haar kamer rook.
“Mmmm, lekker” mompelde ze, half slapend en met gesloten ogen.

Toen Derek Nina had gesproken en daarna zachtjes naar haar zolderkamer was geklommen trof hij haar slapend aan. Zelfs in haar slaap was ze wondermooi en Derek genoot van het rijzen en dalen van haar mooie borsten op het ritme van haar ademhaling. Zelfs in haar slaap was ze een robijn, een en al vuur en vlam.
Hij had een roos bij zich die hij onder haar neus hield.
“Ik hoop dat het bed niet weer dicht klapt, schuif eens op?” zei hij zachtjes.
De ogen van de geschrokken Renee vlogen open. Het gezicht van Derek was nog geen drie centimeter van het hare verwijderd. Ze had hem in haar dromen geroken. Ze had in haar dromen zijn strelende handen verwelkomd. Ze schoot achteruit, “Wat doe jij hier?”
Inwendig was ze boos op zichzelf. Hoe zou hij haar protesten ooit serieus kunnen nemen als ze horizontaal of verticaal aan elkaar geplakt zaten, telkens als ze elkaar ontmoetten?

Ze duwde hem weg, nog voor ze kon toegeven aan het verlangen hem op haar te trekken. Niet doen, stop, je hoort helemaal niet in mijn slaapkamer te zijn. Hou er mee op. Hou op me cadeautjes te geven, en de indruk te wekken dat we een relatie hebben die we echt helemaal niet hebben!” Ze rukte zich boos van hem los. Ik heb geen hulp nodig. Ik heb hier niet om gevraagd, niet om jou en niet om wat jij wil. Ga weg, ik moet weer aan het werk. Maar hij ging niet weg. Plotseling had ze opeens noch de kracht noch het verlangen zich los te maken. Zijn blik gleed naar haar borsten waarvan de tepels op hem reageerden, ze voelde hoe heel verraderlijk haar lichaam zich beetje bij beetje aan hem overgaf.
Ze zuchtte diep alsof ze haar strijd wou opgeven.
“Renee, waarom ben je zo hypocriet tegen jezelf?”
‚ÄúIk…‚Äù haar stem stokte.
Ga door” mompelde hij zachtjes.
Tranen vulden haar ogen. “Ik ben bang mijn hart te verliezen, ik geef toe dat je er fantastisch uitziet en dat ik me tot je aangetrokken voel, maar ik kan het niet.”
”Ik ben je vijand niet. Ik hou van je. Ik zou je nooit kunnen kwetsen. Maar hoe kan ik dat bewijzen als je me niet mijn gang laat gaan? Je bent zo druk met anderen bezig dat je jezelf niet kan helpen.”

“Ik heb van niemand hulp nodig!” zei ze, nu met boosheid in haar stem.
Zwijgend zaten ze zo een tijdje tot hij de stilte verbrak. “Waarom ben je zo afstandelijk tegen me?”
Ze besloot dat ze vanaf nu altijd open kaart met hem zou spelen. Ze vertelde hem van het huwelijk van haar zuster. Ze vertelde van het ongeval en dat haar man straalbezopen achter het stuur zat. Ze legde hem uit dat haar man haar zuster vaak sloeg en hoe haar zuster bij de lijkschouwing onder de blauwe plekken zat. Dat nooit had ze zichzelf voorgenomen. Zo is ze ook dit opvanghuis begonnen. Een van de kinderen in haar klas kwam bont en blauw op school. Ze stopte met les geven en begon dit opvanghuis.
Zwijgend en boos kijkend zat hij voor zich uit te staren. “Wat een klootzak, die kerel‚Ķ”mompelde hij.

Zijn ogen gingen van haar ogen, via haar mond naar haar borsten en weer terug naar haar ogen. “Renee, kom dit weekeinde met me mee om bij mij thuis te ontspannen.”
Haar hart begon wild te bonken. Ze voelde hoe de hartstocht als een vuurrode blos naar haar wangen schoot en haar adem stokte. In haar het geestesoog van haar verbeelding zag ze hoe de beelden van hun gezamenlijke nacht zich aan haar opdrongen. Ze wendde haar blik af om haar leugen te verbergen,”Ik kan niet, ik ga zondag op bezoek bij mijn ouders” Ze kreeg een nare smaak in haar mond van haar eigen lafheid.
Zijn handen gleden over haar schouders, langs haar rug naar beneden en omvatten heel opwindend haar billen en hij drukte haar tegen zich aan. Ze snakte naar adem toen ze zijn harde piemel tegen haar buik voelde, het bewijs van zijn verlangen. Hij torende hoog boven haar uit, hij was meer dan een kop groter dan zij, en ze voelde zich beschermd en veilig in zijn sterke armen.

”Goed, ik blijf dan wel alleen dit weekeinde, maar bewijs me je gevoelens door ze aan me te tonen”
Ze was zich bewust van de teleurstelling in zijn stem. Voor ze zichzelf kon toestaan aan de gevolgen te denken greep ze in een snelle beweging zijn hoofd en bracht haar mond naar zijn lippen. Ze duwde teder haar tong in zijn mond om hem te bewijzen dat hij het verkeerd had. Haar vingers streelden zijn haar. Zijn hand schoof onder de zoom van haar trui, gleden onder haar BH en streelden haar borsten. Ze huiverde van de heerlijke intimiteit van gevoelens die hij opriep, zijn mond op de hare was op dit moment het enige dat de werkelijkheid was. Ze voelde door haar kleren heen de zinderende hitte van hun lichamen, hoe zijn harde penis tegen haar buik drukte en hoe haar van lust harde tepels tegen zijn handpalm drukte en hoe haar kutje langzaam glibberig werd.
‚ÄúWe hebben dan de zaterdag en de zaterdagnacht nog. Toe, verander van gedachten…‚Äù
Op dat moment riep Nina naar boven dat Bob er ook was en dat ze samen naar dat boekhoudprogramma gingen kijken.

Renee had een grote pot koffie gemaakt en liep daarmee haar kantoortje binnen, waar Derek het dienblad van haar over nam. Hij zag de warme blos op haar wangen en hoe ze zijn blik ontweek.
“Renee,” ze Bob, “Derek en ik hebben ontdekt dat we een boel gemeenschappelijke kennissen hebben, en we geven volgende week op vrijdagavond een feestje, kom jij ook met Derek?”
Renee keek niet in zijn richting. Ze wist dat als ze hierin toegaf, het meer dan een etentje zou zijn, dat ze toestemde om een relatie op te bouwen. Alle ogen waren op haar gericht. “Het spijt me” loog ze. “Ik ben er het hele weekeinde niet. Ik ga op bezoek bij mijn ouders.”

De kaak van Derek verstrakte. Hij nam een slokje van zijn koffie en liet niets merken.
Onbewogen deed Derek alle bijzonderheden van het nieuwe boekhoudprogramma uit de doeken. Renee trilde van de zenuwen. Ze was zich scherp bewust van de onbehagelijke spanning in het vertrek. Verdwenen waren de plagende glans in zijn ogen, weg was de humor in zijn stem. Opeens was hij een vreemde voor haar, alle emotionele banden waarvan ze niet eens wist dat ze die hadden waren verbroken.

Opeens werd ze aangesproken. “Renee, heb je nog vragen over het programma voor ik wegga?”
Ze maakte bijna een luchtsprong van schrik toen ze uit haar gedachten gewekt werd en vroeg “Wat zeg je?”
Derek herhaalde zijn vraag en hij wist wel dat ze geen woord had opgevangen van wat hij uitgelegd had. “Ja,” zei ze, ik heb alles uitstekend begrepen, je hebt het goed uitgelegd.”

De blik van Nina gleed over de granieten uitdrukking van Derek. “Derek, voel je vrij om iemand anders mee te nemen hoor!”
‚ÄùJa, graag‚Äù antwoordde Derek, stond op en schoof zijn stoel achteruit. ‚ÄúIk weet wel iemand anders die graag mee gaat…‚Äù
Renee had het gevoel of er een steen in haar maag lag. Een vriendin? Ze trok koud weg toen ze de gevolgen van haar opmerking begon te beseffen. Hij heeft nog meer vriendinnen… Ze begreep zelf niet hoe ze jaloers kon zijn…
Alle kleur trok uit haar gezicht weg toen hij zonder verder boe of ba de deur uit stapte en naar zijn auto liep. Dit was na alles wat ze samen beleefd hadden een koude douche. Geen afscheidskus, geen gedag, niets…

 

 
”Wat ben je aan het doen?” vroeg Renee boos aan Nina, toen ze teug was in het kantoortje.
“Wel, ik ga de kopjes en zo in de afwasser doen, hoezo?”
De handen van Renee rustten boos op haar heupen en ze boog zich voorover in Nina`s richting. “Hij gaat een andere vrouw vragen, EEN ANDERE VROUW!”
“Wat moet ik zeggen? Jij wilt hem niet. Dat heb je hem nu wel duidelijk gemaakt, en nog wel waar wij bij waren. Waarom maak jij je kwaad, jij bent degene die hem heeft afgewezen! Er zijn ongetwijfeld massa`s meisjes die met hem mee willen, en daarna graag de nacht bij hem blijven. Hij is intelligent, opwindend, knap en lief en ongetwijfeld niet onbemiddeld. Heb je de auto wel eens gezien waar hij in rijd? Dat is een Volkswagen Touarech, zo`n ding kost meer dan veertigduizend euro, meer dan honderdduizend oude guldens, weet je. Doe je ouders de groeten van me, en ik ben blij dat je naar eigen tevredenheid je zaakjes weet te regelen.”

Renee liet zich in een stoel vallen. Tot haar afgrijzen had ze nu gekregen wat ze wilde.
Nu zou ze al haar tijd en aandacht, vooral haar aandacht, aan de veilige haven kunnen wijden. Derek zou haar nu en in de toekomst niet meer lastig vallen, daar had ze op afdoende wijze zelf wel voor gezorgd.
Nadat Nina alles had opgeruimd en Renee verdwaasd in zichzelf gekeerd toe zat te kijken zei Nina “Tot morgen, Renee. Misschien kom je nog voldoende bij zinnen om Derek te bellen. Misschien heeft hij nog geen nieuw afspraakje geregeld.”
Toen Nina naar de auto liep bleef Bob even achter en zei “Nina bedoelde het goed, we zien je graag gelukkig.”
“Ik ben pas gelukkig als niemand meer zich met mijn leven bemoeit” zei Renee vermoeid en in de war en boos op zichzelf.

“Nou, dan moet je blij zijn dat Derek iemand anders meeneemt, toch?”
De fijne ironie in zijn stem ontging haar niet. “Dag Bob, bedankt.”
“Je zult me nog spreken, nietwaar? Ik zal je het nieuwe boekhoudprogramma nog wel een keer uitleggen. Je hebt geen letter opgeslagen van wat hij vertelde, gelukkig ik wel. Doewie!”
En weg was Bob, op weg naar Nina in zijn auto. Zwijgend zat ze in de keuken, op een harde houten stoel, doelloos voor zich uit te staren. Zonder erg werd het later en later, heel erg laat, tijd om naar bed te gaan.

 

 

 

Na een rusteloze nacht waarbij ze van haar rug, haar buik en van zij naar zij lag te woelen moest Renee onweerlegbaar de feiten onder ogen zien. Haar uitputting kwam uit meer dan alleen maar vermoeidheid voort. Derek was er de oorzaak van. Zoals Nina al had gezegd, wat kon het haar, Renee nou schelen met wie Derek uit ging? Ze ging rechtop in bed zitten en keek om zich heen. Opeens was haar slaapkamer vol herinneringen. Terwijl ze van bed opstond onderdrukte ze de neiging te kijken naar het bed waar Derek haar een voorproefje had gegeven van het genot dat hij voor haar in petto had. Als ze maar niet zo bang was om zichzelf te verliezen, zei een klein maar niet te overschreeuwen stemmetje in haar hoofd. Maar Renee luisterde niet naar het stemmetje. Bewust niet.
Ze hield zichzelf voor dat ze niet bang was. Ze was voorzichtig. En intelligent.
Maar het kleine stemmetje bleef maar zeuren en zeuren.

Op de vrijdagavond dat Derek en Nina en Bob hun etentje hadden zat Renee te bibberen van de zenuwen. Of ze het zichzelf nu toestond of niet, steeds gingen haar gedachten uit naar Derek. Hoewel ze het zichzelf niet toe wou geven had ze alle verschijnselen van jaloezie. En ze wist dat jaloezie betekent dat je om iemand geeft, voor jezelf wil houden.
Minutenlang zat ze voor zich uit te staren, en was voor iedereen die haar aan wilde spreken onbereikbaar. Opeens kreeg ze een idee. Ze zou hem maandagochtend bellen en zeggen dat het boekhoudprogramma niet goed loopt. Hij zou haar vast komen helpen.

Maandagochtend, met trillende vingers draaide Renee het nummer van Derek zijn kantoor, en zijn secretaresse nam op. Ze vertelde wie ze was en dat ze Derek wilde spreken. “Een ogenblikje, mevrouw,” klonk het.
Even later was de juffrouw weer terug. “Het spijt me, mevrouw, maar Derek is bezig en wil niet gestoord worden, sorry.”
In de middag belde ze weer, en vroeg weer Derek te spreken. Weer klonk de stem van de juffrouw, “Een ogenblikje, mevrouw”

Deze keer duurde het nog langer, en Renee ijsbeerde heen en weer in haar kantoortje.
Daar was de juffrouw, met de boodschap dat Derek op weg was naar een vergadering, en dat hij niet aan de telefoon kon komen.”
Ze zei wanhopig “Wilt U alstublieft een boodschap aan hem afgeven? Het boekhoud-programma heeft kuren.”
“Ik zal het doorgeven, mevrouw” zei de juffrouw.
Maar al wie er die dag belde, geen Derek.

Nadat Renee de daarop volgende dag nog twee keer gebeld had vond Derek dat het wel goed was zo, en belde haar de daaropvolgende dag. Ze nam op en schrok van de kilheid in zijn stem. “Waarom bel je steeds? Denk je dat we niets anders te doen hebben? Wat is er, waar bel je voor?”
Renee knarste met haar tanden en hield zich in om niet temperamentvol naar hem uit te vallen. Vliegen vang je met honing, niet met poep…

Derek bespeurde feilloos haar gemoedstoestand en zei “In hemelsnaam, wat wil je? Schiet op, ik heb het druk”
Renee haalde diep adem, slikte en bracht er uit “Ik wil je spreken”
‚ÄúEn ik heb geen interesse, alles wat je me wilde zeggen heb je de laatste keer al gedaan, met publiek er bij nog wel. Ik heb er genoeg van, Renee, als je problemen hebt met je boekhouding kan je bij Bob terecht, hij weet daar nu alles van. Of anders ga je maar weer terug naar je systeem van je enveloppen…‚Äù

Ze bedacht zich hoe hij zich moest voelen. Hij had haar aandacht en liefde gegeven.
Als een krolse poes was ze tegen hem aangekropen en had ze zijn hartstochtelijke kussen beantwoord. Ze had zijn opwinding gevoeld en goedgevonden dat hij haar billen had vastgehouden. Zijn erectie tegen haar buik gevoeld… En daarna had ze hem, de man die alleen maar goed voor haar was geweest en zich haar vrouwelijker dan ooit had laten voelen wreed en meedogenloos gekwetst en laten vallen.
“Het is belangrijk, Derek, anders was ik niet blijven bellen!”
”Goed, je hebt twee minuten, je tijd gaat nu in.”

“Niet door de telefoon, ik wil liever onder vier ogen met je praten” zei ze voorzichtig,
“Kan je vanavond naar mijn huis komen?”
”Nee, in tegenstelling tot jou ben ik gesteld op mijn vrije avonden, als je me wil spreken moet je maar naar mij toe komen.”
Haar maag kromp ineen. Ze had een heel andere, een meer gretiger reactie verwacht, hoe kan het zijn dat hij het ene moment zielsveel van haar houd en het andere moment zo kil doet? Kennelijk ligt liefde en haat toch heel dicht bij elkaar.

“Kan ik dan naar je kantoor komen?”
“Nee, niet hier, ik verwacht klanten.”
In zichzelf grommend van woede telde Renee tot tien. Bij vijf vroeg ze al “Waar dan?”
“Bij mij thuis”
“Bij jou thuis?”
‚ÄúJa, bij  mij thuis, vrijdagavond heb ik dat etentje bij Nina en Bob, en daarna kan ik je wel even kort ontvangen, laten we zeggen om middernacht.‚Äù
Verbijsterd keek Renee naar de telefoonhoorn. Had ze het goed verstaan? “Middernacht?”

Verwachtte hij echt dat ze naar hem toe kwam, terwijl hij met dat andere kind was uitgeweest en die wie weet misschien nog wel boven, naakt, in zijn bed lag?
”De klok loopt door, mijn tijd is kostbaar.”
“Waar woon je precies?”
”Ik sta gewoon in de telefoongids.”
“Grrrr, je bent een ellendeling!” blafte ze in de hoorn, met de explosieve kwaadheid in haar stem die zo kenmerkend is voor roodharigen.
”Daar heb je gelijk in, dat moet wel in mijn beroep.” en hij legde de telefoon op de haak.

Kwaad stampend kwam Renee de keuken in, waar Nina aan een kop koffie zat.
Ze snoof “Gek is hij, gek en meedogenloos” mopperde ze boos, maar ook heel erg boos op zichzelf dat ze voor het eerst in haar leven niet de touwtjes van een man in haar macht had. Voorheen wond ze elke man om haar vinger, ze was zich deksels goed bewust dat dit bij Derek niet lukte. Ze legde uit hoe het telefoongesprek verlopen was.

”Bekijk het van zijn kant, Renee. Dat is het gedag van een man die verdriet heeft.
Je hebt hem waar we allemaal bij zaten de doodsteek gegeven. Hij wist dat je zaterdagavond vrij was. Je hoeft me echt niet te vertellen wat jullie gisteren op je kamer gedaan hebben, het stond met uitroeptekens op jullie gezicht te lezen. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe je hem zo ver hebt gekregen dat hij je nog eens wil ontmoeten. En in zijn eigen huis nog wel!”
Renee kromp ineen bij de harde waarheid van de woorden van Nina, en zweeg een paar minuten. Ze keek op en zag hoe Nina haar de telefoongids aanreikte. Zwijgend zocht Renee het adres van Derek op en schreef het op de eerste bladzijde van  haar agenda.
De advertentie van Derek in de telefoongids loog er niet om, hij was beslist geen kleine jongen.

 

 

Renee kon de uren en daarna de minuten wel wegtellen. Om even voor zeven uur stapte ze eindelijk in haar afgeleefde auto en schrok van het verschil in ruimte met die van Derek.
Ze reed als in een droom naar het huis van Nina en Bob en zette haar auto aan de overkant onder een paar bomen, in de schaduw, onzichtbaar…
Na een minuut of tien hoorde ze het bekende gorgelende geluid van de uitlaat van de dikke zescylinder in Derek zijn auto, en stopte het grote zwarte ding bij Nina`s huis voor de deur. Derek stapte uit, en riep op vrolijke toon naar de andere kant van de auto dat hij er aan kwam.

Hij liep om, hield de portier open en een beeldschone blondine met vormen zoals die alleen bij baywatch-sterren voorkomen stapte uit. Ze bedankte hem en kuste hem op zijn wang. Renee kromp ineen, zijn aandacht was opeens niet meer voor haar, Renee, maar voor dat andere meisje, dat straks ongetwijfeld in vervoering in zijn bed en in zijn armen zou liggen. Ze hield zich voor, dat ze gewone afgunst voelde, en dat haar gevoelens niets met jaloezie te maken hadden. Hoe kon ze jaloers zijn als ze niet van Derek hield, maakte ze zichzelf wijs.

Renee reed naar huis terug en ging naar haar kamer op zolder, alles en iedereen in het opvanghuis negerend. Gelukkig begreep iedereen wel wat er aan de hand was en lieten haar met rust.
Op kookpunt zat ze alleen op haar kamer, terwijl Derek een afspraakje had met die andere vrouw, met die mooie achterkant en die grote borsten. Langzaam kroop de klok naar middernacht. Nou, dan had ze nog een verassing voor Derek, ongeveer middernacht betekende in Renee-tijd half een. Of nog wel later.
Ze vond dat hij best op haar kon wachten en zorgde er voor dat ze zeker een half uur te laat voor hun afspraak zou komen.

Ze keek op de klok op het dashboard en zag dat ze bijna een half uur te laat was.
Ze reed de oprijlaan in en verwonderde zich dat het huis volledig in het donker gehuld was. Ze stopte voor de deur en stapte uit, en liet haar autodeur zachtjes in het slot vallen.
Ze liep naar de voordeur en belde aan. Er gebeurde niets. Zachtjes in zichzelf mopperend drukte ze nog eens op de bel, deze keer langer. Weer geen resultaat…
Nog een keer drukte ze, tamelijk lang en deze keer zag ze in de verte een lichtje aanfloepen. Ze hoorde geklets van slippers op de vloer en hoe grendels verschoven werden en de deur zwaaide open.
Daar stond Derek, in een driekwart lange fluwelen ochtendjas.

Met koude ogen keek hij haar aan. “Ja?” zei hij op onvriendelijke toon.
“We hadden toch een afspraak?” mompelde ze, terwijl het tot haar doordrong dat ze het helemaal verkeerd had aangepakt door hem te laten wachten.
”Ja, dat klopt” zij Derek, “Om middernacht, en nu is het ondertussen over half een.
Kan je wel klokkijken? Je begrijpt wel dat ik om kwart over twaalf niet meer verwachtte dat je nog zou komen, wel?”

Renee voelde zich ineen schrompelen en stond op het punt zich om te draaien en weer in haar auto te stappen en keek hem nog een keer radeloos en smekend aan. Even leek hij te twijfelen en zei toen “Nou ja, je bent er nu toch, kom maar binnen. Maar bedenk, onze afspraak is voorbij en nu ga ik in mijn eigen huis en in mijn eigen tijd mijn eigen gang, begrijp je?”
Zwijgend knikte Renee met haar hoofd, en was door de storm van haar gedachten niet in staat te bepalen wat hij precies bedoelde.
Hij stapte opzij en liet haar binnen, en onder het opzij stappen waaide zijn ochtendjas een stukje open en zag Renee dat hij er niets onder aan had. Opeens had ze het beklemmende gevoel dat ze hem in het liefdesspel met die blondine met die grote tieten had gestoord.

Hij liep de trap op naar boven, waar ze wist dat zijn slaapkamer ook was en voelde zich onzeker worden. Ze dacht in een angstig moment even bij zichzelf “Hij zou toch niet… Nee, dat soort man is hij niet” bedacht ze.
”Wacht, we hebben toch een afspraak?” Riep ze hem na.
”Nee, de afspraak is voorbij, je hebt je tijd laten verlopen. Als je wil praten zul je dat boven moeten doen.
”Wat ga je daar doen? Ik ga niet je slaapkamer in hoor!”
“Maak je niet druk, je bent je eigen baas, kan weggaan wanneer je wilt.”
Aarzelend liep ze achter hem aan met in haar hoofd het spookbeeld van de naakte blondine op zijn bed.

Ze stonden in een hal waar verschillende deuren op uitkwamen, een van de deuren stond op een grote kier en toonde een badkamer die ze allen uit reclamefoldertjes kende.
Ze gingen een grote matglazen deur door en stonden op het dakterras, omheind met coniferen die het terras aan het zicht onttrok en met in het midden een Jacuzzi waar een Romeins gezin jaloers op zou zijn. Hij liet zijn ochtendjas van zijn schouders glijden en met moeite kon Renee onderdrukken rechtstreeks naar zijn mannelijkheid te kijken. Hij stapte in het water waar door de warmte de wasem af sloeg, hij ging zitten en gleed met gesloten ogen ontspannen achterover. Renee bleef staan en keek jaloers naar het naakte lichaam van de man in het water, de man waarvan ze wist dat hij zielsveel van haar hield. Hoe had ze ooit zo stom kunnen zijn…

Na zeker een halve minuut opende hij zijn ogen en keek in haar richting. ‚ÄúPak een stoel en ga zitten, je lijkt wel een asperge…‚Äù
Ze pakte een stoel bij de terrastafel weg en ging aan de rand van de Jacuzzi zitten. Om de spanning wat te breken kuchte ze en vroeg met een timide stemmetje “Mag ik met mijn voeten in het water?”
Opnieuw keek hij haar met die onpersoonlijke blik aan en zei “Ga je gang.”
Ze schopte haar schoenen uit en liet haar voeten in het water zakken. Natuurlijk ging ze omdat ze zich door de spanning niet goed kon concentreren veel te ver en tot onder haar knieen waren haar jeans drijfnat. Met gefronste wenkbrauwen keek hij haar aan en zei “Je kan beter die broek uitdoen, dan gooi ik hem straks wel even in de wasdroger. Zo krijg je het koud.”

Verheugd dat hij de moeite nam om zich om haar te bekommeren ging ze staan en trok vlot en zonder aarzelen haar spijkerbroek uit. Toen ze met haar rug naar hem toe stond om haar jeans uit te trekken ving hij even een korte blik op haar fantastische, voor roodharigen zo kenmerkende roomblanke benen. Ze was blij dat ze haar lingerie van Victoria Secret, die ze ooit bij een loterij had gewonnen, had aan getrokken, ondanks haar tegenzin hem dit pleziertje te willen doen.
Ze gooide haar jeans opzij en ging weer op de stoel zitten en zweeg.
Met nog steeds gesloten ogen en zijn hoofd genietend nog in zijn nek zei hij, zonder haar aan te kijken: ”Zou je niet liever in het warme water komen zitten?”

”Graag!” zei ze op onzekere toon en liet zich op de binnenring zakken. Die was natuurlijk opnieuw veel dieper dan ze verwacht had en haar Tshirt was tot op haar middel drijfnat. Derek keek even naar haar en zei: ”Je weet wat je te doen staat.”
In zichzelf mopperend dat hij toch weer de situatie volledig meester was en haar kon laten doen en laten wat hij wilde trok ze haar Tshirt over haar hoofd. Nu scheidde alleen nog maar haar mooie en opwindende lingerie zich van haar volledige naaktheid.

Ze keek naar beneden naar haar borsten, gevangen in de sexy BH en zag tot haar ongenoegen dat haar tepels zich duidelijk zichtbaar en uitdagend hadden opgericht en
in de stof stonden te duwen. De nabijheid van de naakte man die eigenlijk zonder dat ze het toe wou geven behoorlijk haar gedachten in beslag nam wond haar ongewild op. Met en zachte zucht liet ze door het genieten van de zacht borrelende jacuzzi en het warme water even de spanning van het moment van zich afglijden en begon met haar ogen gesloten en haar hoofd achterover in haar nek zich te ontspannen.
Tussen zijn oogharen gluurde hij stiekem naar haar. Godbewaarme, wat is ze toch een stuk dacht hij bij zichzelf. Hij kon zich zonder moeite voorstellen dat hij die mooie borsten aan het strelen was en hoe haar tepels keihard en haar schaamlippen glibberig werden onder zijn strelende handen.

Ze wierp een blik op Derek. Hij leek ongeintersseerd en maakte de indruk dat ze hem zo toch niet opwond en dat hij haar duidelijk niet sexy leek te vinden.
De minuten kropen voorbij. Ze begon de waarheid onder ogen te zien. Ze zag onder ogen wat er de laatste dagen in haar gegroeid was. Vandaag was de ellendigste dag van haar leven geweest. Ze had Derek en zijn humor gemist. Ze had zijn vrolijke lach gemist. Ze had gemist hoe hij haar kuste, haar zich begeerlijk en sexy deed voelen.
Ze had geweten dat hij nooit van zijn leven opnieuw naar haar toe zou komen.
Ze besefte dat als ze dit moment niet aangreep, ze hem voorgoed kwijt zou zijn.
Hoe ze op eigen kracht met de spookbeelden en demonen in haar hoofd af moest rekenen.

 

Opeens nam ze onverhoeds en zonder na te denken resoluut een besluit.
Ze zei “Derek, laten we uitscheien met ruzie maken.”
Hij gaf geen antwoord, en liet haar zelf vechten tegen de onzekerheid.
Ze voelde hoe opeens hoe de spanning in haar brak en de tranen over haar wangen biggelde. Met de moed der wanhoop ging ze voort, ‚ÄúDerek, ik heb er zo`n spijt van… ‚Äú Snikken verstrikten haar keel.
Ondanks dat Derek nog behoorlijk boos op haar was vertederde de tranen en het verdriet van het object van zijn liefde hem, hij reikte met zijn armen naar haar toe en trok haar tegen zich aan.

Snikkend, met de handpalmen van haar vuisten gebald voor haar ogen van schaamte nestelde ze zich tegen zijn schouder met haar hoofd in de holte van zijn hals en voelde nog nasnikkend haar verdriet langzaam wegebben. Dit was waar ze naar verlangd had, dit intieme moment, met zijn tweeen in het warme water, onder de hemel van sterren en het bleke maanlicht, zijn sterke armen liefhebbend om haar heen, zich door hem beschermt voelend. Even was ze weer een klein meisje dat toevlucht had zocht bij haar liefdevolle beschermer. Hij voelde donders goed hoe ze zich had overgegeven.
Hij voelde haar heerlijke naakte huid tegen de zijne en sloeg zijn benen over elkaar om zijn erectie te verbergen. Hij drukte een kus op haar lippen. “Blijf je vannacht hier? Ik wil je in mijn armen houden. Ik wil je gezicht zien als ik wakker word.”
Ze dacht er geen moment meer aan dat er geen weg terug was. “Ja natuurlijk” zei ze.
Derek aarzelde niet. Hij nam haar hand en trok haar mee. Hij nam een grote badhanddoek en droogde eerst haar en toen zichzelf af. Hij tilde haar op en droeg haar mee naar zijn slaapkamer en legde haar behoedzaam op het bed. Hij kuste haar hals en bevrijdde haar van haar BH. Ze wipte haar billen los van het bed en volgde haar slipje en liet hij voor het eerst zijn blik over haar prachtige naakte lichaam gaan. “Je bent mooi” mompelde hij.
Renee keek hem aan en zei zachtjes “Jij ook!”

Ze voelde hoe haar borsten snakten naar zijn aanraking, en hij voerde haar al haast naar een orgasme toen hij dwingend en ophitsend aan haar roze tepels sabbelde. Zijn hand ging naar haar liefdestunnel waar hij voelde hoe nat ze al was. Zijn mond trok een gloeiend spoor over haar huid, van haar borsten naar haar buik, en lager. Toen zijn vingers haar schaamlipjes spreidde en zijn tong om haar hunkerende clitoris heen dartelde ging haar hoofd in haar nek en kwam ze klaar, en meteen nog een keer, en nog een keer. Zachte handen streelden haar gevoelige billen, en gleden dan naar de wellustige welvingen van haar heupen.

Renee klemde zich nog natrillend van haar reeks orgasmes tegen hem aan en spreidde haar dijen en voelde hoe zij